Allt frá því að reglulegar hvalatalningar hófust hér við land árið 1986 hafa alþjóðlegar vísindastofnanir fjallað um niðurstöðurnar og metið ástand hrefnustofnsins hér við land. Slík úttekt var síðast gerð á vegum vísindanefndar NAMMCO árið 2003 og byggðist á niðurstöðum talninganna 2001 ásamt eldri gögnum. Ljóst er að fyrirhugaðar hrefnuveiðar í vísindaskyni munu ekki hafa merkjanleg áhrif á stofninn.

Samkvæmt þeirri úttekt er stofnstærð hrefnu hér við land nú nálægt því sem talið er að hún hafi verið áður en veiðar hófust. Þetta gildir hvort sem litið er á Mið-Atlantshafsstofninn í heild sinni eða eingöngu hrefnur á íslenska strandsvæðinu. Þær veiðar sem stundaðar voru á síðustu öld hafa samkvæmt því haft hverfandi áhrif á stofnstærðina. Samkvæmt öllum þeim forsendum sem vísindanefndin taldi raunhæfar eru hverfandi líkur á að árlegar veiðar á 200 hrefnum næstu 20 ár muni færa stofninn niður fyrir 80% af upprunalegri stærð. Á sama hátt er ólíklegt að árlegar veiðar á 400 hrefnum færi stofninn niður fyrir 70% á sama tímabili. Einnig er ljóst að hrefnuveiðar þær sem hófust 2003 í rannsóknaskyni og nema samtals 200 dýrum á 3-4 árum, munu ekki hafa teljanleg áhrif á stofninn. Þessar niðurstöður um ástand hrefnustofnsins hér við land eru í samræmi við eldri úttektir vísindanefnda NAMMCO og IWC. Af ofangreindum úttektum er ljóst að árlegar veiðar á bilinu 200-400 hrefnur á íslenska landgrunninu samrýmast markmiðum um sjálfbæra nýtingu hrefnustofnsins, enda er almennt viðurkennt meðal fræðimanna að kjörnýtingarstærð hvalastofna liggur á bilinu 60-72% af upphaflegri stærð.